Mijn lijst met blogs
21 oktober, 2012
23 augustus, 2012
10 juli, 2012
24 juni, 2012
18 mei, 2012
17 mei, 2012
08 mei, 2012
06 mei, 2012
Het kind in mij
29 april, 2012
Queensday
25 april, 2012
Schouwspel
Schouwspel De ondergaande zon Dompelt de lucht in vele kleuren Als een schilder gebruikt zij haar penseel Een beetje oranje, een beetje geel Maar niet teveel Want ook de wolken nemen deel In deze bonte pracht Totdat de nacht Het genadeloos overneemt Er is weer een dag volbracht Betty Mans Foto: Lex Bergers |
21 april, 2012
12 april, 2012
Het ziekenhuis
![]() |
Vanmorgen vroeg was ik al om half negen in het ziekenhuis aanwezig. Een locatie waar ik liever niet kom. Er werd een echo van mijn schouder/bovenarm gemaakt. Na een jaar lang pijn en zwelling in de bovenarm was dit geen overbodige luxe. Fysotherapie, intapen, zware pijnstillers het heeft allemaal niet geholpen.... Wat een (onpersoonlijk) bedrijf is zo'n ziekenhuis. Ik moest me melden bij radiologie. Achter de balie zat een struise iewat norse dame die niet echt klantvriendelijk was. Niet het type dat je nu eens lekker gerust stelt, maar eerder het type dat je naar een of andere slachtbank zal leiden. "U mag daar plaats nemen, aan het eind van de gang", kon er nog net uitkomen. Enfin, de radioloog vond dat er naast een echo ook nog foto's genomen moesten worden, dus ik weer terug naar "het zonnetje" in huis. "U hoefde toch alleen maar een echo?" zei ze toen ik meldde dat er ook foto's gemaakt moesten worden van de schouder en arm. " Ja, mevrouw in eerste instantie wel, maar dit is op verzoek van de radioloog". Waarop ze iewat verbleekte en met een knik van haar forse hoofd dezelfde woorden weer zei: "U mag daar plaats nemen". De foto's werden gemaakt, waarna ik weer lekker naar huis mocht met de wetenschap dat je in het ziekenhuis bedrijf maar een nummer bent. Overigens: een cursus klantgerichtheid zou voor sommige medewerkers geen overbodige luxe zijn. Echt niet! Betty Mans |
10 april, 2012
07 april, 2012
02 april, 2012
Hemel
Hemel Daar Hoog Heel hoog Niet zichtbaar voor het mensen oog Is de lucht gedompeld in hemels blauw Duizenden bont gekleurde bloemen Glinsteren er In ochtend dauw De lucht is ijl en zacht Er is geen dag Er is geen nacht Is het daar? Moet dat de hemel zijn? Ik schroom Het was wellicht mijn droom Betty Mans foto:cop Betty Mans |
31 maart, 2012
De Kus
De kus
Laat onze lippen elkaar raken
Vol liefde, teder, oprecht
Het zal ons hart doen stralen, lichter maken
Teniet de woorden, nooit gezegd
Wat slechts rest
Deze ene vluchtigheid
In luttele seconden
Voor even
Heel even dan
Door de kus verbonden
Betty Mans
Heel even dan
Door de kus verbonden
Betty Mans
28 maart, 2012
27 maart, 2012
23 maart, 2012
Happy Birthday mam
Happy Birthday mam Op deze warme zomerse lentedag begeef ik me fietsend naar het naburige dorp waar de begraafplaats is waar mijn ouders begraven liggen. In mijn fietstas bevindt zich een mooi boeket witte tulpen. Het is de verjaardag van mijn moeder. Mijn moeder die al lange tijd dood is. De begraafplaats is stil en sereen. De zon schijnt uitbundig. Nadat ik de bloemen op het graf geplaatst heb ga ik even op het bankje zitten waar wij samen vaak zaten. Een gevoel van rust overspoelt me. Het is te mooi weer om direct naar huis te gaan dus ga ik naar het kleine stadsparkje waar ik als kind vaak met mijn moeder kwam. Ook nu zijn er veel ouders met jonge kinderen die lekker rennen en spelen. Door de jaren heen is er dus niet veel veranderd in dit opzicht. L'histoire se repete. Na even in het park gezeten te hebben, met op mijn gezicht schijnend een warme zon, is het goed zo. "Gefeliciteerd Mam", denk ik nog een keer. Waarna ik opgelucht weer verder met mijn leven ga. Betty Mans |
21 maart, 2012
07 maart, 2012
Gedicht Ouders
![]() | ||||||||||
foto;cop Betty Mans
Die ene vrouw, Die ene man Zij gaven ons het leven Sommigen bleven even Anderen een leven lang Ze gaven ons ogen Om met hun mee De wereld te aanschouwen Hun handen hielden je vast Maar lieten ook los Je mocht Zelf gaan bouwen Ze leerden je woorden Waarmee je hun taal kon spreken Klanken soms zoet De andere keer zuur Maar hun liefde was er Onvoorwaardelijk En puur We zijn allemaal het kind van Die ene vrouw, die ene man Dat blijft zo Ons hele leven Lang Betty Mans |
05 maart, 2012
Weet je nog
Weet je nog Weet je nog We zaten op het gras Onder die grote boom We hieven 't glas En werden loom Op zwoele zomeravonden We zworen eeuwig trouw Aan god weet wat niet allemaal Geloofden in luchten vol stralend blauw De toekomst nog een blank verhaal Weet je nog Onder die grote boom We keken naar de blaar'en Die zachtjes ruisten in de zomerwind De laatste zongloed door de takken Streelde je haren We waren slechts nog kind Weet je nog Die zwoele zomeravonden Onder die grote boom We wisten niet dat het voorbij zou gaan Wat rest is slechts een droom Betty Mans Foto: cop Betty Mans |
28 februari, 2012
Verslaafd...
![]() |
Verslaafd??? Ik ben de enige in mijn gezin die nog geen i-phone heeft. Wanneer we weer eens een keer met elkaar eten en klaar zijn -ik weet niet waarom- wordt door iedereen de telefoon uit de zak gehaald. Zo'n 7 personen zitten dan gebogen over dat ding, apps uit te wisselen, email te checken etc...Ik voel me dan net Remy. Ik zit niet in de wereld die i-phone heet....Enfin als ik dat zie zeg luidkeels :"Ja hoor, het is weer zover!" Het enige wat dan uit de mond van die verslaafden komt is: "Mam neem er ook 1!" Ahhhhhhhhhhh, who knows someday........... Betty Mans |
23 februari, 2012
Sporen
Sporen Wandelend door het leven Laat ik mijn sporen na Soms is het maar voor even De vluchtige kus, het schouderklopje De handdruk die ik mocht geven Een blik vanuit de verte Die mijn ogen openden en deden stralen Een enkel woord gezegd In korte zinnen of urenlange verhalen Ik laat mijn sporen na Van groot tot klein Tot de dag Die ene dag Waarop ze voorgoed Uitgewist zullen zijn Betty Mans Foto:Cop:Betty Mans |
18 februari, 2012
Samen
Samen Ik bewandel de weg met diegene waar ik van houd Ze vangen mij op wanneer ik val En wanneer ik zeg Ik heb het koud Het is te diep mijn dal Lopen zij een eindje met mij op Zodat ik mijn weg weer vinden kan Het is mede door hen Dat ik volledig ben Wie ik ben En zijn zal. Betty Mans Foto: cop Betty Mans |
12 februari, 2012
Winter
Winter Het landschap ademt zwaar onder de witte deken De kleuren zijn vervaagd Tot slechts een enkel wit en grijs Maar daar in de verte Verschijnt een groen en rood Zich voortbewegend op het dunne ijs Trotserend kou en wind Daar in het stille landschap Schaatst een kleurig mensenkind Betty Mans foto:Cop Betty Mans |
05 februari, 2012
De lach
![]() De lach |
Als een klaterende waterval klinkt er een lach van verre Het is de sprankelende lach Van een vrouw Meegenomen door de wind Is het dat de lach iemand vindt Die niet meer lachen kon Zachtjes streelt hij het oor van 't mensenkind Alsof hij zeggen wil lach met me mee Kom uit je dal Kom uit het nauw Voel je bemind Ik ben je vrind Jij die niet meer lachen kon De lach houdt ook van jou Betty Mans foto:cop Lex Bergers |
29 januari, 2012
Perceptie
28 januari, 2012
Daar
![]() |
Daar Daar achter de zachte bries van de wind Daar aan de overkant Onzichtbaar voor het menselijk oog Daar is het stille niets Het weten dat het er werkelijk is Is een onaantastbaar ijl gevoel Niet met woorden uit te leggen Beredeneren, Heeft geen zin Het is het stille niets Dat ik slechts bedoel Betty Mans |
21 januari, 2012
Love
![]() | ||
LOVE Daar waar handen elkaar raken Het voelbaar is dat wat er is Slechts echte liefde kan zijn Daar is LOVE Daar waar blikken Elkaar kruisen Het zichtbaar is dat wat er is Zonder woorden Daar is LOVE Daar waar oren gestreeld worden door slechts zoete klanken Daar is LOVE Daar waar warmte diep van binnen in een ieder is Gevoeld vanuit het hart Daar is LOVE L O V E L O V E Betty Mans |
16 januari, 2012
Het rechte pad
Wat doet de mens besluiten om van de echte weg af te slaan? Moet het sneller, korter? Waar komt dit gedrag vandaan? Zijn wij als een olifant Die in het oerwoud zijn eigen paadje kiest Liefst de kortste route Is het daarom dat we voor korter gaan? Geeft ons onderbewuste ons dat aan? Waardoor we wel afsnijden "moeten" Of zijn wij ook slechts een kuddedier en doen we Wat een ander voor ons ook al deed We volgen braaf het nieuwe pad Het pad dat olifanten paadje heet Soms werkt dit pad juist tegen Het paadje is vaak hobbelig en rul We doen er dan juist langer over Afsteken is dan eigenlijk flauwekul Maar grappig Dat we toch meedoen aan dit fenomeen Want altijd op het rechte pad blijven? Nee dat doet geen mens Niet een! Betty Mans Foto: Cop Betty Mans |
15 januari, 2012
Het moment
Het moment Het water licht gerimpeld Door de adem van een enkele zwaan Glijd aan mijn blik voorbij De stilte, ik kan het aan Het streelt en koestert mij Zo is het goed, zo moet het zijn Slechts meeglijden op de stroom Die aan mijn blik ontvouwt Ik heb het lief dit enkele moment Het is de rust Waar ik van houd. Betty Mans Foto cop: Lex Bergers |
Abonneren op:
Posts (Atom)